فاطمه (س): ستارهٔ هدایت
۳. فاطمه (س): ستارهٔ هدایت
در آیهٔ ۳۵ سورهٔ نور، خداوند می‌فرماید:
«…كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ …»
«… گویی آن قندیل، ستاره‌ای درّی است که از درختی مبارک—زیتون—روشن می‌شود…»
بر اساس روایتی از حضرت امام صادق (ع)، منظور از «کَوْکَبٌ دُرِّيٌّ» (ستاره‌ای درّی و درخشنده) در این آیه، ذات مقدس حضرت فاطمهٔ زهرا (س) است؛ زیرا ایشان «بین نساء أهل الدنيا ونساء أهل الجنة»—یعنی در میان تمام زنان دنیا و جنت—چون ستاره‌ای درخشنده برتری دارند.
(بحارالأنوار، مجلسی، ج ۲۳، ص ۳۰۴؛ مناقب الامام علی، ابن مغازلی، ج ۳، ص ۳۶۱–۳۶۳)
در روشنایی این آیه و روایت، روشن می‌شود که شهبانوی جهانیان، ستاره‌ای هدایت‌بخش از جانب خداوند است؛ و انسان، با پیروی از شخصیت و سبک زندگی ایشان، می‌تواند به مقام‌های بلند نجات، سعادت و موفقیت الهی دست یابد—چنان‌که در احادیث بسیاری به وضوح بیان شده است.
