فاطمه (س) و عطای الهی

خداوند متعال در قرآن مجید فرمود:
«وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى»
«به زودی پروردگار تو چنان عطا خواهد فرمود که راضی شوی.» (سوره ضحی، آیه ۵)

در روایات متعددی که در تفسیر این آیه نقل شده آمده است:
«پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حضرت فاطمه (س) را دید که چادرش را بر سر کشیده بود، با دست‌هایش آرد می‌مالید و هم‌زمان فرزندش را شیر می‌داد. دیدن این حال، چشمان رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از اشک پر شد و فرمود:
«ای دختر من! تلخی‌های دنیا را در مقابل شیرینی‌های آخرت تحمل کن.»
حضرت فاطمه زهرا (س) عرض کرد:
«الحمدلله، همه ستایش‌ها برای خداست و من بر نعمت‌ها و عطا‌هایش شکرگزارم.»

در همان لحظه این آیه نازل شد که می‌فرماید:
«به زودی پروردگار تو چنان عطا خواهد فرمود که راضی شوی.»
(تفسیر اهل بیت (ع)، ج ۱۸، ص ۱۷۶؛ بحارالأنوار، ج ۴۳، ص ۸۵؛ مکارم الأخلاق، ص ۲۳۵)

این بدان معناست که خداوند متعال، در پاسخ به صبر و شکرگزاری دختر محبوبش (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، عطا‌های بزرگی را وعده می‌دهد و ضمناً این پیام نیز را می‌رساند که هر کس در مقابل سختی‌های محدود دنیا، با صبر و شکرگزاری رفتار کند، خداوند او را به زودی با نعمت‌های خود نوازش فرموده و راضی و خوشبختش می‌سازد.