فاطمه (س): شرط ایمان و هدایت
فاطمه (س): شرط ایمان و هدایت
قرآن کریم در سوره بقره، آیه ۱۳۶، به مسلمانان فرمان میدهد:
«قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا…»
«بگویید: ما به خدا و آنچه بر ما نازل شده است، ایمان آوردیم…»
در تفسیر این بخش، امام محمد باقر (ع) میفرمایند:
«إِنَّمَا عَنَی بِذَلِکَ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ وَ جَرَتْ بَعْدَهُمْ فِی الْأَئِمّةَ»
«مراد از این آیه، علی (ع)، فاطمه (س)، حسن (ع) و حسین (ع)، و پس از ایشان، سایر ائمه (ع) است.»
(تفسیر اهل بیت (ع)، ج ۱، ص ۶۸۸)
یعنی پذیرش تمام آنچه خداوند در مورد این افراد معصوم(ع) فرمان داده است — از جمله عقیده به ولایت ایشان و عمل مطابق با آن — بخشی از ایمان شمرده میشود. و این افراد مطهّر (ع)، شرط تکمیل ایمان و هدایت به شمار میآیند؛ چرا که راه هدایت، همان راه ایشان است و مخالفت با ایشان سبب گمراهی میگردد.
همانگونه که در آیه بعدی میفرماید:
«فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ…»
«اگر (اهل کتاب) همانگونه که شما ایمان آوردهاید، ایمان آورند، راهِ هدایت یافتهاند؛ و اگر روی گردانند، تنها از حق جدا میمانند…»
(سوره بقره، آیه ۱۳۷)
در این باره، امام جعفر صادق (ع) میفرمایند:
«بِحَسْبِکُمْ أَنْ تَقُولُوا مَا قُلْنَا وَتَصْمُتُوا عَمَّا صَمَتْنَا فَإِنَّکُمْ إِذًا قُلْتُمْ مَا نَقُولُ وَسَلَّمْتُمْ لَنَا فِیمَا سَکَتْنَا عَنْهُ…»
«برای شما مؤمنان کافی است که آنچه ما ائمه (ع) میگوییم را بگویید و در مواردی که ما خاموش هستیم، سکوت کنید. پس هرگاه آنچه ما میگوییم را گفتید و در آنچه ما سکوت کردهایم، تسليم شدید، در حقیقت مؤمن هستید…»
(مستدرکالوسایل، ج ۱۲، ص ۲۷۷؛ بحارالانوار، ج ۲، ص ۷۷)
